Ayşe Arman'dan 'Destina Peri' yazısı

"HEPİMİZİN içini oydu...

Ankara Kızılay’daki intihar saldırısında hayatını kaybedenlerin öyküsü... Okudukça, dinledikçe tarifsiz bir üzüntü, ağırlık, hatta suçluluk duydum. Evet, suçluluk. Çünkü bizim yerimize onlar öldü... Sadece o an, orada oldukları için... Ben o sırada kızımla birlikteydim, kahkahalar atıyorduk ana-kız... İşte tam o sırada Destina Peri’nin, kızımdan birkaç yaş büyük bir genç kızın bedeni, o patlamada paramparça oldu. Sadece otobüs durağında beklediği için... Onun da sırt çantası var mıydı? Elinde kitaplar var mıydı? Kocaman hayalleri var mıydı? Buna yürek mi dayanır... Destina Peri’nin hikâyesine katılarak ağlamaya başladım. Allah’ım ne zaman bitecek bu kâbus? Annesi Hacer Parlak’la birlikte Ankara’da yaşayan Destina Peri, evine gitmek için otobüs beklerken öldü. Babasını hiç tanımamış, annesi ona hamileyken ölmüş. Belli ki annesi onun her şeyi olmuş. Dünyanın en güzel ismini vermiş, özene bezene büyütmüş. Ve bir aşağılık bomba onu, bu gencecik kızı bu dünyadan kazıyor. Bu nasıl kader olur ya! Nasıl bir ülkede yaşıyoruz biz ya! Onun bir yakınının sosyal medyada, “İktidarınız batsın! Her şeyiniz batsın! Hiçbiri bu genç kızın hayatı etmez!” diye kameralara konuşması var ya, bitirdi beni… Yine de umudum var, cılız da olsa var, hep birlikte aşacağız, bu kâbus günler sona erecek. İnşallah erecek. Ama Destina Peri’nin ve diğer çocukların annelerinin acısı dinmeyecek. Tüm bunlar yaşanırken birileri çıkıp, “Terörle, savaşla yaşamaya alışmamız lazım!” demiyorlar mı, çıldırmamak işten değil!" ***** Ayşe Arman'ın yazısına ulaşmak için tıklayınız.