Vatan sevgimi gözden geçirdim; sonuç hazin!

Paşa gönlüne göre hareket eden YSK'nın keyfini (Allah için son derece şık bir hamleyle) devre dışı bırakmak amacıyla...

CHP'li 15 milletvekilinin İYİ Parti'ye geçmesi-geçmek zorunda bırakılması siyasi gündeme bomba gibi düştü malum.

Ve yine aynı kamuoyu bu konu dahilinde ikiye, üçe hatta dörde ayrıldı.

Ama bizim ilgi alanımız, bu 15 milletvekilinin bir gecede, üstelik emrivakiyle İYİ Parti'ye geçirilmesini eşi benzeri bulunmaz bir vatan aşkıyla izah eden "Yaşa! Var ol"cu kesim...

Zaten ben de, o kesimin yüksek minnetli yorum ve fevkalade hayran tavırları neticesinde dönüp kendi vatan sevgimi test etme gereği duydum.

Ve utanarak paylaşıyorum ki, sonuç vahim!

Alın beni, yerden yere vurun!

***

Şöyle ki:

Faraza ben, bu büyük, bu eşsiz, bu harikulade vatan hizmeti emrivakisiyle ödüllendirilen (!) milletvekillerinden biri olsaydım...

Akşam, solun da solu kontenjanından, en devrimci hislerimle CHP milletvekili olarak uyuyup, sabah da kendimi Kayı Boyu'ndan "Meral Abla"nın partisine (5 artı 15, eşittir 20 formülü) uyarınca monte edilmiş bir halde bulsaydım n'apardım?

Çok ama çok utanarak...

En ezik hislerimle ilan ediyorum ki:

Asla ama asla bu kutsal görevi kabul etmezdim!

Milletvekilliğindeki son günüm olsa da...

Bir daha Meclis-mazbata yüzü göremeyecek olsam da...

Partiden atılsam da...

"Kutsal Davam" afaroz etse de...

Daima havada olan sol kolum ve onun yumruğu kopsa da!

Bir daha 'Meclis'i inletemeyecek' olsam da...

Hatta beni kesseler de...

Devrimci uyuduğum gecenin sabahında "Meral Abla"nın Türk milliyetçisi ve haliyle ve haklı olarak sağcı partisinde uyanmayı kabul etmezdim.

Edemezdim.

***

Günlerdir düşünüyorum.

Kendimi o fedakar, o cefakar, o demokrasi kahramanı milletvekillerinin yerine koyuyorum.

Yok.

Olmuyor!

O (kim bilir) nasıl bir vatan sevdasıysa...

O nasıl yüce bir demokrasi aşkıysa...

Ben de zerresi yokmuş!

Günlerdir hindiler gibi düşünüyorum...

O vekillerin yaptığı fedakarlığın yanından geçemiyorum.

"Vatan sağ olsun!"

Deyip, bu kutsal görevi kabul edemiyorum.

Aklım tamam dese, gönlüm eror veriyor.

Mantığım onay verse, ruhum isyan ediyor.

İçinde yaşadığım, çocuklarımı büyüttüğüm bu vatan için (asla pisi pisine değil) gerektiğinde canımı dahi veririm.

Ve fakat...

Hiçbir güç, hiçbir kuvvet beni solcu uyuduğum gecenin sabahında sağcı bir partinin saflarında uyanmaya ikna edemiyor.

Ne kadar seversem, ne kadar yürekten bağlı olursam olayım...

Misal kızı-oğlu gibi olayım...

Ya da kardeşi gibi...

Yine hiç bir genel başkan beni o BOYNU BÜKÜKLER karesinde yer almaya ikna edemiyor!

Vesileyle...

Başta Bursa milletvekilleri Nurhayat Altaca Kayışoğlu ve Erkan Aydın olmak üzere hakikatli bir emrivaki neticesinde, bir gecede CHP'den ayrılıp İYİ Parti'ye geçen CHP milletvekillerini hayranlıkla kutluyor...

Demokrasi aşkı ve vatan sevgisi testinde rüştümü ispatlayamayıp, yerle yeksan olan kendime de ne diyeceğimi bilemiyorum.

*****

Yazarın ivedilikle notu:

Bu arada, o "Yaşa var ol vekilim. Vatan sana minnettar!" diye sosyal medyada coşanları tenzih edelim. Görüştüğüm birçok CHP'liye, "sen bu fedakarlığı yapar mıydın?" diye sordum. Onlar da aynı benim gibi çıktı. Kesin bilgi!