Mükemmel Olmak

Mükemmeliyetçi kişiliğin iki farklı tarzı vardır:

‘Kendisine odaklı’ olan mükemmeliyetçiler en çok kendilerinden mükemmellik beklerler. Her konuda en iyi olmak, başarılı olmak, hata yapmamak, yanlış kararlar vermemek isterler. Kendi hatalarını hiç affetmezler. Başkalarının da onlardan mükemmellik beklediklerini sanırlar. Hata yaptıklarını düşündüklerinde uykuları kaçar, içlerine kapanır, insanlardan uzaklaşırlar.

‘Başkasına odaklı’ mükemmeliyetçiler ise kendilerinde hiç hata görmezler, hata hep başkalarındadır. Sürekli şikayet eder ve eleştirirler.

Başkalarını , özellikle de en yakınlarındakiler olan çocuklarını mükemmel olmaya zorlarlar. Çocuklar ne yaparsa yapsın, mükemmeliyetçi bu anne ya da baba için hayal kırıklığı nedenidirler. Böyle bir mükemmeliyetçilik gerçek bir sorun kaynağıdır. Çünkü insanları bu kişinin çevresinden uzaklaştırır ve savunmaya çekilmelerine neden olur.

Mükemmel olmaya çalışmak stresli bir iştir. Yaşamımız sadece bizim elimizde olmadığı ve bize göre şekillenmediği için her istediğimizi, istediğimiz gibi yapmak elimizde değildir. Bu durum bu kişileri strese sokar.

Hele bir de başarısız olurlarsa ‘kendisi odaklı’ mükemmeliyetçi kişiler gerçek bir yıkım yaşar. ‘Başkası odaklı’ mükemmeliyetçiler ise çocuklarından, eşlerinden dolayı yıkım yaşayabilirler. Çünkü hayatın her zaman başarılarla dolu olması beklenemez. İşte bu nedenle bu kişiler ruhsal rahatsızlık yaşamaya daha yatkındırlar. Depresyon, obsesyon ya da panik atak yaşayabilirler.