Umutla-Barışla Gelsin Yeni Yıl, İnadına Kutlu Olsun!

 Yeni yılın gelmesiyle, yine aynı bedbaht tartışmanın tam orta yerindeyiz.

Neyi kutluyoruz?

Niye kutluyoruz?

Dinden mi çıkıyoruz?

İmandan mı oluyoruz?..

N'oluyoruz?..

[dropcap type="3"]B[/dropcap]in türlü mesnetsiz, soru ve o soruların beraberinde çekelenen saçma sapan, akıl oyunu tartışmalar!

Nu tuhaf, bir türlü anlatamamak...

Vaziyetin, Hıristiyanlık'la, İsa'yla, Kilise'yle en ufak bir ilgisinin olmadığını...

Hatta, tüm bunlardan, "bize ne?" Olduğunu...

Kutladığımız ya da mutlu olduğumuz şeyin, aslında yalnızca umut etmek olduğunu...

Şu ahir ömürde ülkenin haline baktıkça kurumuşken...

Müzmin acılar yerine her şeye rağmen umuda tutunmak istediğimizi...

Tıpkı, yeni günün, yeni yılın gelişine nice umutlar bağlayan insanoğlunun binlerce yıldır yaptığı gibi...

Vaziyetin tam da bu olduğunu anlatamamak mankafalara.

Harbiden fena.

***

Yeni yıl kutlaması tartışmalarının tam dibinde, bu kısmı da yazayım ki, mankafaların cümlesi tamamen su kaynatsın!

Sahşen, ben, kendi adıma...

Tam da yeni yıla girerken.

Ortam her ne şekilde olursa olsun. Kim ne yapıyorsa yapsın. Duruma ve duamın içeriğine-uzunluğuna göre, diğer tüm ritüelleri kesip, kendimi tamamen soyutlayıp, dua etmeye başlarım.

Sıralama hiç değişmez. Sağlık dilerim önce.

Sonra huzur...

Sonra mutluluk...

Ardından, (Allah'ın bildiği niye saklı kalsın kuldan?) kimseye muhtaç olmayacak kadar da para...

Öyle miktar falan yok.

Olmaz zaten. Belirtilmez. Ayıp!

Kimseye muhtaç olmayacak kadar dersin.

Kafi...

Bunlar bitince, "arsızlık olarak kabul edilmeyecekse şayet... Yine o aynı konu..." diye bir parantez açıp, deniz evimi isterim yaşlanmak için.

Sonra, unutulmasın diye, mavi-beyaz kayığı sıkıştırırım araya.

"Amin..." Derken içimden, çocuklarıma sarılırım.

Öyle işte...

Bu kadar.

***

Ve şimdi...

Bu yeni yıl akşamında...

Nasip olursa yine umut etmek.

Saatim geldiğinde, en çok barışı isteyeceğim.

"Müslüman Noel kutlamaz!" Haksız hezeyanınız esnasında, zerre kadar umurunuzda olmayan...

Hatta bu minvaldekilerin hüznüne hiç bir vakit mazhar olamayan...

Çocukların öldürülmesi gerçeği var ya!

Bu ülkede ölüyor ya çocuklar!

Öldürülüyor ya!

Başka çocuklar ölmesin diye, barışın gelmesi için dua edeceğim.

Kalıcı ve samimi bir barış için...

Zira Müslüman, çocuklar ölürken, saçma sapan işlerin peşine takılıp, zübük siyasetinden medet ummaz!

***

Hadi bakalım.

Umutla gelsin yeni yıl.

Çocukların ölmediği bir hayatı, barışı getirsin...